TOMENTUM Circense

TOMENTUM Circense

quod scil. in Circo vendebatur, memoratur Martiali, l. 14. Epigr. 160.

Tomentum concisa palus Circense vocatur:

Haec pro Leuconico stramina pauper emit.

Ubi palus, sumitur pro arundine, iunco, ulva palustri, e qua tomentum fiebat; idem quibusdam cum stramento Orchomenio, de quo Plin. l. 19. c. 1. Hoc nempe pauperes in suum usum vertere consueverunt: cum divites Lingonicô seu Leuconicô culcitras farcirent. De quo idem supra, Epigr. 159.

Oppressae nimium vicina est fascia plumae,

Vellera Leuconicis accipe rasa sagis.

In quae verba Salmasius, Tomentum, inquit, lana est, quae pannis vestibusque detondetur atque abraditur. Flockes Belg. Mittebant autem Lingones cadurca, bardocucullos et saga crassae ac pinguis lanae. Unde legunt hîc alii, Lingonicis sagis. Per rasa vellera vero Lingonicis sagis, intelliget lanas novissimô sui purgamentô detractas Lingonicis sagis pectine sive erinaceb fullonis. Non igitur tunc tondebatur eminens lanugo pannorum, sed pectine tantum deradebatur. Libri tamen Martialis omnibus locis scriptum habent Leuconicis, non Lingonicis. A Leucones dixit pro Lingonibus? Sed et calceos Tomentô stipatos legimus, si forte pedum modulô laxiores eslent: Quô seusu Tertullian. Ep. ad Eustochium, inter coetera, quibus operosam puellarum in sui orantur curam exagitat, dixit: Calceum stipant multiformem. Sic enim ad eum locum Rhenanus ait, Stipant, ne follicet calceus. Antiquis enim quoque aevi hominibus decorummaxime visum esle, fi strictim calcearentur, neque pedes in laxa calceorum pelle natarent, diximus supra, ubi de Tensis cothurnis. Nominis origo a tondendo, hinc enim tondinem, tomen

extritô n. εὐφωνίας χάριν, tomentum; ut moveo, movimen, momen, momentum. Tonderi autem dicuntut, quae caeduntur vel acciduntur. Unde lana tonsa, i. e. rasa novissimô sui purgamentô: ut ait Plinius, l. 8. c. 48. (κνάφαλον inde Graecis) tomemum Lingonicum, tonsae arundines, tomentum Circense: adeoque in genere Tomentum fartum illud, quod ex certa materia caesa, rasa, tonsa conficitur; qualis nec foeni nec plumae, ut quidam volutn. Certe tomentum foeno diversum facit Seneca de Vita B. aceri Varro, de L. L. l. 4. plumae Martialis, d. l. sed et stramento, Plinius, l. 8. c. 48. ubi ante cognitum tomentum Italos stipulis ad substernendum usos esse, ihodque stratum stramentum vocitâsle, docet. Ab inculcando autem acere, tomento, pluma, culcita nomen accepit. Vide supra, uti et in Pheor. et Phleos: it. Plumeum tomentum. Plura vero hanc in tem apud Salmas. supra laudatum ad Solinum, p. 391. 398. et 1003. inprimis vero Ioh. Frid. Gronov. Observat. l. 4. c. 21.